நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம் : பெரிய திருமொழி : திருமங்கையாழ்வார்

திருமங்கையாழ்வார் அருளிய பெரிய திருமொழியை அண்மையில் நிறைவு செய்தேன். ஆழ்வார்களில் அதிகமாக பாசுரங்கள் பாடியவர்களில் திருமங்கையாழ்வார் முக்கியமான இடத்தைப் பெறுகின்றார். பெரிய திருமொழியில் அவர் பாடியுள்ள 1084 பாடல்களில் சிலவற்றைப் பொருளுடன் காண்போம். 

முற்ற மூத்துக், கோல் துணையா முன்னடி நோக்கி வளைந்து

இற்றகால் போல் தள்ளி மெள்ள இருந்து அங்கு இளையாமுன்

பெற்ற தாய் போல் வந்த பேய்ச்சி பரு முலை ஊடு, உயிரை

வற்ற வாங்கி உண்ட வாயான் வதரி வணங்குதுமே. (968)

முழுவதும் மூப்படைந்து ஊன்றுகோலை உதவியாகக் கொண்டு முன்னே வைக்க வேண்டும் அடியைத் தலைகவிழ்ந்து பார்த்து, முறிந்த கால் போலத் தடுமாறி, ஓர் இடத்தில மெதுவாக முயன்று அமர்ந்து இளைப்பு வந்து மேலிடும் காலம் வருவதற்கு முன்பே பெற்ற தாயின் வடிவு கொண்டு வந்து பூதனை என்னும் பேய்ச்சியினது பெரிய முலை வழியே அவள் உயிரை வறண்டு போகுமாறு உறிஞ்சிக் குடித்த வாயையுடைய பெருமான் எழுந்தருளியிருக்கும் திருவதரியை வணங்குவோம்.

உலவுத் திரைக் கடல் பள்ளி கொண்டு வந்து உன் அடியேன் மனம் புகுந்த அப்

புலவ! புண்ணியனே! புகுந்தாயைப் போகலொட்டேன்

நிலவு மலர்ப் புன்னை, நாழல் நீழல், தண் தாமரை மலரின்மிசை, மலி

அலவன் கண்படுக்கும் அணி ஆலி அம்மானே! (1194)

எப்போதுமுள்ள மலர்களை உடைய புன்னை மரங்கள் ஞாழல் மரங்கள் ஆகியவற்றினுடைய நிழலில் தாமரைப் பூவின் மேல் ஆண் நண்டுகள் படுத்துக் கொண்டிருக்கும் வளம் உடைய அணியாலி அம்மானே! அலை வீசும் திருப்பாற் கடலில் சயனித்திருந்து (சமயம் பார்த்து இருந்து) அங்கிருந்தும் ஓடிவந்த உனது அடியவனான  என்னுடைய மனத்திலே புகுந்த அப்படிப்பட்ட அறிஞனே! என்னுடைய புண்ணிய வடிவானவனே! என்னிடம் வந்து சேர்ந்த உன்னை, இனி வேறிடம் போக விடமாட்டேன்.

 துவரித்த உடையவர்க்கும், தூய்மை இல்லாச் சமணர்க்கும்,

அவர்கட்கு அங்கு அருள் இல்லா அருளானை,  தன் அடைந்த

எமர்கட்கும், அடியேற்கும், எம்மாற்கும், எம் அனைக்கும்

அமரர்க்கும் பிரானாரைக் கண்டது – தென் அரங்கத்தே. (1405)

காவித்துணியை உடுத்துத் திரியும் பௌத்தர்களும் தூய்மையற்ற சமணர்களுமான அவைதிகர்கள் விஷயத்தில் அருள் செய்யாதவனும், வைதிகர்களுக்கு அருள் செய்பவனும், தன்னையே அடைந்த என்னைச் சேர்ந்தவர்களுக்கும், அடியேனுக்கும், என் தகப்பனாருக்கும், என் தாய்க்கும், நித்திய சூரிகளுக்கும் சுவாமியாய் இருப்பவனுமான பெருமானைத் தென்னரங்கத்தே கண்டேன்.

வாள் ஒண் கண் நல்லார் தாங்கள் மதனன் என்றார் தம்மைக்

கேளுங்கள், ஈளையோடு ஏங்கு கிழவன் என்னாத முன்,

வேள்வும் விழவும் வீதியிலி என்றும் அறாத ஊர்,

நாளும் நறையூர் – நாம் தொழுதும், எழு நெஞ்சமே! (1485)

வாள் போன்று அழகிய கண்களை உடைய பெண்கள் தாங்களே ‘இவன் மன்மதனே’ என்று முன்பு கொண்டாடிச் சொன்னவர்களைக் குறித்து ‘கோழையோடு கூடித் தளர்ந்திருக்கின்ற இந்தக் கிழவன் வந்த காரியம் என்னவென்று கேளுங்கள்’ என்று இகழ்ந்து சொல்வதற்கு முன்னே திருவீதிகளில் யாகங்களும் விழாக்களும் ஒருநாளும் விட்டு நீங்காத ஊராகிய திருநறையூரை நாள்தோறும் நாம் வணங்க நெஞ்சமே எழுவாயாக!

வந்தாய், என் மனத்தே; வந்து நீ புகுந்த பின்னை,

எந்தாய்! ­­­ போய் அறியாய் இதுவே அமையாதோ?

கொந்து ஆர் பைம்பொழில் சூழ் குடந்தைக் கிடந்து உகந்த

மைந்தா! உன்னை என்றும் மறவாமைப் பெற்றேனே. (1732)

எம் பெருமானே! என் நெஞ்சினுள்ளே நீ வந்து புகுந்தாய். அங்ஙனம் வந்து சேர்ந்த பிறகு திரும்பிப் போவதை அடியோடு மறந்துவிட்டாய். இந்தப் பேறுதானே போதாதோ?  பூங்கொத்துகள் நிரம்பிய சோலைகளால் சூழப்பட்ட திருக்குடந்தையிலே சாய்ந்தருளி திருவுள்ளம் உவந்த அழகனே!  உன்னை என்றைக்கும் மறவாமல் இருக்கப் பெற்றேன்.

சுடலையில் சுடு நீறன் அமர்ந்தது ஓர்

நடலை தீர்த்தவனை நறையூர் கண்டு, என்

உடலையுள் புகுந்து, உள்ளம் உருக்கி, உண்

விடலையைச் சென்று காண்டும் - மெய்யத்துள்ளே. (1852)

சுடுகாட்டில் சுட்ட சாம்பலைப் பூசுபவனான சிவனுக்கு நேர்ந்த துன்பத்தைப் போக்கி அருளினவனும், எனது உடலினுள்ளே புகுந்து நெஞ்சை உருக்கி உண்கின்ற இளைஞனான சர்வேசுவரனை திருநறையூரிலே வணங்கி திருமெய்யத்திலே சென்று சேவிப்போம். 

தொடர்ந்து இவருடைய திருக்குறுந்தாண்டகம், திருநெடுந்தாண்டகம், பெரிய திருமடல், சிறிய திருமடல், திருவெழுகூற்றிருக்கையை வாசிப்போம்.  

இதற்கு முன்னர் நாம் வாசித்தது:
நாலாயிரத் திவ்யப் பிரபந்தம் : பெருமாள் திருமொழி :  குலசேகராழ்வார்

நாலாயிரத் திவ்யப் பிரபந்தம் : பெரிய திருமொழி :  திருமங்கையாழ்வார்

உரையாசிரியர் :  முனைவர் இரா.வ.கமலக்கண்ணன்

வர்த்தமானன் பதிப்பகம், 21, இராமகிருஷ்ணா தெரு, தியாகராய நகர், 

சென்னை 600 017

தொலைபேசி : 99418 63542, 90949 63125, 93806 30192, 2814 4995, 2814 0347,

43502995

5 நவம்பர் 2017 அன்று மேம்படுத்தப்பட்டது.