பேராசிரியர் : தஞ்சை தமிழ்ச்செல்வன்

எங்களது இல்லத்தில் நாளிதழ் வாசிப்புக்காக தனியாக நேரம் ஒதுக்குவோம். முதலிடத்தைப் பெறுவது மூன்று மகாமகங்களுக்கு மேலாக நான் வாசித்து வரும் The Hindu நாளிதழ். என் மூத்த மகன் பாரத், இளைய மகன் சிவகுரு இருவரும் பள்ளியில் படிக்கத்தொடங்கிய காலம் முதல் அண்மையில் வேலைக்குச் சென்றது வரை இந்த வாசிப்பு தொடர்ந்தது. அவர்கள் வேலைக்குச் சென்ற பின்னரும் தினமும் செய்தித்தாளில் பார்க்கும் புதிய சொல்லின் பயன்பாட்டைக் குறித்துப் பேசுவது தொடர்கிறது. அதன் தொடர்ச்சியாக கடந்த இரு மாதங்களாக முகநூலில் புதிய சொற்களைப் பதிய ஆரம்பித்தேன். எங்களது வாசிப்பைப் பற்றி இளைய மகன் தன் தளத்தில் #thehinduநாளொருசொல் பற்றி பேராசிரியர் என்ற தலைப்பில் எழுதியுள்ள பதிவினைக் காண அழைக்கிறேன். 

எனக்கு விவரம் தெரிந்து நினைவில் உள்ள, நான் எழுதிய முதல் கட்டுரை, 3 அல்லது 4ஆம் வகுப்பு படிக்கும் போது ‘Science in our everyday life’ என்ற தலைப்பில் பள்ளியில் நடந்த கட்டுரைப்போட்டிக்காக எழுதியதாகும். அந்தக் கட்டுரைக்கு ‘We have to realize that science is a double-edged sword’ என்ற மேற்கோளை ஏதோ ஒரு புத்தகத்திலிருந்து எனக்கு எடுத்து தந்தது என் அப்பா தான். முழுவதும் எழுதித்தந்தது அவர் அல்ல. என்னையே எழுத வைத்தார். அதற்கு தேவையான மூலப்பொருட்களாக சில வாசகங்களையும், சில சிந்தனைகளையும்  தந்தார். நான் எழுதியதில் பிழை திருத்தம் செய்து தந்தார். ஆனால் எழுதியது நான் தான் (இன்று குழந்தைகளுக்காக பெற்றோர் செய்யும் பிராஜெக்ட்டுகள் போல அல்ல அது). அந்த கட்டுரைக்கு எந்த பரிசும் கிடைக்கவில்லை.

ஆங்கில வார்த்தைகளையும், விதவிதமான வித்தியாசமான பிரயோகங்களையும் எங்களுக்கு (எனக்கு, அண்ணனுக்கு, அம்மாவுக்கு) சொல்லித்தந்தது அப்பா தான். நான் முதல் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தபோது (1995-1996இல்) தூர்தர்ஷன் ஆங்கில 8:00மணிச் செய்தியை நாங்கள் அனைவரும் பார்ப்போம். நானும் அண்ணனும் எங்களுக்கென்று உள்ள தனித்தனி நோட்டில் அன்றைய தேதியிட்டு, செய்தியில் வந்த, குறைந்தபட்சம் 10 வார்த்தைகளை எழுதுவோம். செய்தி முடிந்தவுடன் அதன் Spelling சரியா, அது அன்றைய செய்தியில் பயன்படுத்தப்பட்டதா என்று அப்பா சரிபார்ப்பார். தவறுகளை சரி செய்வார். நான் நிறைய நாட்கள் எண்ணிக்கையை சரிசெய்ய ICICI என்ற வார்த்தையை நிரப்பி வைத்தது இன்றும் நினைவில் இருக்கிறது. கவனிக்கும் திறனை (Listening Skill) வளர்வதற்கான பயிற்சி அது என்று அப்போது எனக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை.

நாங்கள் வளர வளர எங்களுக்கான ஆங்கிலப் பயிற்சி முறையும் மாறிக்கொண்டே வந்தது (எங்களுக்கே தெரியாமலேயே). ஆங்கில ‘தி இந்து’ நாளிதழை நாங்கள் எழுத்துக்கூட்டி படிப்போம், அதற்கு அப்பா தமிழ் அர்த்தம் சொல்லுவார். சில வருடங்களில், அண்ணன் படிக்க நானும், நான் படிக்க அண்ணனும் மாறி மாறி அர்த்தம் சொல்லுவோம். பின்பு ஆங்கிலத்தில் உள்ள செய்திகளில் கையை வைத்தபடியே தமிழில் படிப்போம். இவ்வாறாக, சொல்லாட்சி, எழுத்து நடை,  மொழிபெயர்க்கும் முறை என அனைத்தும் எங்களுக்குத் தெரியாமலேயே பயிற்றுவிக்கப்பட்டது.

அண்ணன் கல்லூரி முடித்து வேலைக்கு செல்லும் வரை (2008), ஒரு வாரம், ஒரு மாதம் என எத்தனை நாட்கள் ஆனாலும், நாங்கள் நால்வரும் ஒன்றாக உட்கார்ந்து படிக்கப்படாத இந்து நாளேடுகள் பழைய பேப்பர் போடும் இடத்துக்கு போனதேயில்லை.

அண்ணன் வேலைக்கு போன பிறகு, நான் அவ்வளவாக முன்புபோல படிப்பதில்லை. ஆனாலும் தினமும் மதிய உணவு இடைவேளை, பேருந்து பயண நேரம் என தனக்கு கிடைக்கும் ஓய்வு நேரங்களில் படித்த செய்திகளை Highlight செய்து வந்து வீட்டில் எனக்கும், தொலைபேசியில் அண்ணனுக்கும் அப்பா சொல்லுவார். எனக்கு தெரிந்த வரையில், ஒரு நாளேட்டை, 10ஆம் வகுப்பு மாணவன் பப்ளிக் பரீட்சைக்கு எப்படி படித்து Highlight செய்து படிப்பானோ, அப்படி படிப்பவர் அப்பா மட்டும்தான்.

நானும் வேலைக்கு வந்த பிறகு, முன்பு போல நானோ அண்ணனோ படிப்பதில்லை என்று அப்பாவுக்கு தெரியும். ஆனாலும் அப்பா விட்டுவிடவில்லை. தான் படிக்கும் செய்திகளையும், புதிய சொற்களையும், #thehinduநாளொருசொல் என்ற #HashTag உதவியோடு Facebookல் தினமும் பதிவிடுகிறார். நாங்கள் படிப்பதற்காகத்தான் அப்பா பதிவிடுகிறார் என்று எங்களுக்குத் தெரியும்.  நாங்கள் அதை படித்துவிடுவோம் என்று அப்பாவுக்கும் தெரியும். காலம், தொழில்நுட்பம் என எது மாறினாலும், பல வழிகளில் எங்களுக்கே தெரியாமல் பயிற்றுவித்த, பயிற்றுவிக்கும் அப்பாவும் அவர் பாடங்களும், எங்களது பேராசிரியர் என்ற நிலையும் என்றும் மாறப்போவதில்லை.

எங்களைப் போலவே நீங்களும் கற்க ஆவலிருந்தால் இந்த இணைப்பை தொடரவும்.